Een eeuw aan ervaring neemt afscheid

Je zou ze de leeftijd niet geven, maar bijna 42 en 48 jaar waren ze bij Van Wijnen in dienst: Henk Hup en Gerrit Franken. Vaten vol verhalen. Nog één keer willen we het van ze horen. Hoe kwamen ze bij Van Wijnen terecht? Wat vonden ze mooi aan hun werk? En wat zagen ze veranderen? Nog één keer kijken ze in de achteruitkijkspiegel. Ze halen een laatste splinter uit hun vinger, pinken een traan uit hun ooghoek en stormen hun pensioen in: ”Wij krijgen het drukker dan ooit.”

Niet opscheppen

Gerrit Franken (op de foto’s rechts) had eigenlijk nooit gedacht bij een aannemingsbedrijf terecht te komen. Wat zijn ogen zagen, timmerden zijn handen. Hij had een grote liefde voor de meubelmakerij, decors en ook tentoonstellingbouw. Maar het werk lag in die branche toen niet voor het opscheppen. Tot een collega vroeg waarom hij niet eens een dagje met hem mee ging. ‘Waarom ook niet? Dat was weer eens wat anders.’ Toen nog Bimo Bouw, in 2007 overgenomen door Van Wijnen. Gerrit viel met zijn neus in de boter: de renovatie van de Oranje-Nassaukazerne in Harderwijk. “Ik wist niet dat dit zo leuk was. Elk project andere bouwploegen, maar ook weer één familie.” Hij zou veel nieuwbouw doen en soms Renovatie & Transformatie.

Dominee

Henk Hup herkent dit volledig. Ook hij rolde erin. Met LTS op zak – destijds dé ideale opleiding om de bouw mee in te gaan – werd hij gestrikt op een verjaardagsfeestje. “Daar hadden ze toen geen recruiters voor nodig”, grapt hij. “Ik keek de kunst af, ging uiteindelijk aan de slag en richtte mijn eigen onderhoudsbus in. Ik was zo trots als een aap met zeven staarten.” Dat Henk oog heeft voor detail en mensen, zorgde ervoor dat hij naast periodes bij Renovatie & Transformatie, maar liefst 17 jaar garantie- en onderhoudswerk deed. En heel soms bleek er letterlijk meer tussen hemel en aarde. “Ik herinner mij nog het project bij de Westerkerk in Ermelo. Ten tijde van een februaristorm bereikten we het hoogste punt. Portofoons en een kraanmachinist die met het hijsplateau ‘net een stukje tekort kwam’ vormden de magische cocktail voor de dominee om zich te laten ontvallen: ‘Nou, de instructies die ik van boven krijg, zijn toch een stuk helderder.’

BIM

Het vak is in de loop der jaren enorm veranderd, vinden ze. Vroeger groeide je vanaf de steigers door naar een wat meer leidinggevende functie als werkvoorbereider, uitvoerder of projectleider. Tegenwoordig zijn veel bouwopleidingen meer kantoorgericht. Gerrit: “Nieuwbouw wordt steeds fabrieksmatiger en prefab, Renovatie & Transformatie zeker niet. Maar niet alles was vroeger beter hoor. Nieuwe technieken als BIM en 3D-scans zijn fantastisch. Sneller, preciezer en minder fouten. Je verbaast je er eigenlijk over waarom hier nog zoveel tekeningen in de kast hangen. Daar heb je wel een punt, ja.”   

Leermeester

Eigenlijk hadden ze geen van beiden ooit een reden om weg te gaan. Van Wijnen is altijd goed voor ze geweest. Bij Henk was er echt geen haar op zijn hoofd die aan een switch dacht. Gerrit had naar Hypsos kunnen vertrekken. “Een jongensdroom natuurlijk, maar toen ik hoorde dat ik dan lange tijd door Europa zou trekken, heb ik bedankt voor de eer. Ik kon bij Van Wijnen leermeester worden. Dat betekende dat je soms moeilijke jongens 3 tot 4 jaar bij je had om ze het vak te leren. Je trok ze ook maatschappelijk overeind, want reken maar dat dit makkelijk boefjes hadden kunnen worden. Ik was heel duidelijk tegen ze. ‘We zijn altijd eerlijk tegen elkaar en je seint me op tijd in als het niet lukt, okee?’ Veel zijn er collega’s geworden en ik kom ze nog regelmatig tegen. Het heeft me een rijker mens gemaakt.” 

Broodtrommel

Op de vraag of ze de geraniums thuis al bekeken hebben, valt er een bulderende lach over tafel. Henk krijgt veel meer tijd voor zijn voetbalpassie, voormalig hoofdklasser VV Nunspeet waar hij leider is van het eerste elftal en het een en ander doet voor de jeugd. “Er moet een nieuwe kantine komen, mag jij één keer raden wie er benoemd is in de bouwcommissie. Ik ben ook benaderd om wat te doen in het onderwijs, maar daar moet ik nog even over nadenken. Ik heb een paar leuke fietsmaatjes en een van mijn serieuze, nieuwe taken wordt het ontbijt. Mijn vrouw heeft bijna 40 jaar lang mijn broodtrommel gevuld, nu heeft ze de beschuitrollen omgedraaid.”

Staande hond

Gerrit heeft een aantal jaren geleden de Veluwe verruild voor een vrijstaand huis op een flinke lap grond in het Friese Bantega. “Mijn grote passie is het opleiden van jachthonden. Taakgericht. Consequent zijn, geldt ook hier. Het is een hele specifieke wereld. Ik loop hier zo de natuur met ze in. De mooiste honden vind ik de Duitse Staande hond. Onvoorstelbaar wat die beesten waarnemen en wat ze voor kracht in hun lijf hebben. Hobby’s genoeg. Een beetje meer reizen wellicht, maar mijn vrouw werkt voorlopig nog door. Dus je raadt al wie er straks mag stofzuigen, hè?”